Louisa Waugh trzy lata mieszkała w Strefie Gazy, palestyńskiej enklawie, którą znamy z drastycznych migawek w telewizji i ponurych zdjęć zdobywających nagrody World Press Photo. Kiedy myślimy o Gazie, widzimy wojnę i jej skutki: rodziców rozpaczających po stracie dziecka, leje po bombach i uniesione do góry pięści bojowników Hamasu. Nie mamy szansy zobaczyć tego, co wychodzi poza kadr. A o tym jest właśnie ta książka. "To opowieść o miejscu, o którym wszyscy słyszeliśmy, ale którego większość nigdy nie zobaczy na własne oczy", pisze Waugh. To opowieść niezwykła, bo jej Gaza nie tylko cierpi i zaprzysięga zemstę, ale żyje, bawi się i marzy. Autorka prowadzi nas do gazańskiego hammamu, który jest jedną z najstarszej łaźni parowych na Bliskim Wschodzie. Zabiera nas na haflę - czyli palestyńską imprezę, uczy się z nami arabskiego, kosztuje z nami domowej roboty arabskich gołąbków - malfuf. Swą opowieść przeplata historią Gazy - najbardziej bodaj tragicznego skrawka ziemi na Bliskim Wschodzie, nazywanego przez mieszkańców sidżin - czyli więzieniem. Spotkajmy się więc w tym niezwykłym więzieniu...
[Jacek Pawlicki, szef działu zagranicznego "Newsweeka"]

Poznaj historie Polek, które zakochały się nie tylko w Żydach, ale i w żydowskiej religii oraz kulturze. Ślub pod chupą, peruka, koszerowanie mięsa, Tora - oto słownik pojęć żydowskich, które często pojawiają się w tej książce.Jej bohaterki wybrały judaizm, a więc w świetle prawa religijnego są Żydówkami. Noszą dwa imiona - dawne polskie i nowe żydowskie. Mówią o tym, jak wygląda ich codzienność, miłość, wychowywanie dzieci, relacje z rodzinami mieszkającymi w Polsce. Ich historie zaskakują, wciągają i zabierają czytelnika w podróż nie tylko do innego Izraela, ale wręcz do innego świata. Miriam, Rachel, Batya, Ruth, Tamar, Or, Keren i Avigail to kobiety, które uciekają - od liberalnej społeczności pozbawionej jasnych reguł do miejsca, gdzie obowiązują tradycja, twarde zasady i ścisłe instrukcje. Dlaczego? O tym jest ta książka.