Piękna opowieść o marzeniach. Nastka jest nowoczesną dziewczyną. Skończyła studia i realizuje się jako menadżerka dużego klubu i restauracji. Marzy o własnej knajpce.

Śmierć dziadka, nieoczekiwanie przewróci jej życie do góry nogami, a pozostawiony przez staruszka spadek stanie się powodem do podjęcia wielu decyzji, których Nastka nie miała w planie.

Dlaczego matka Nastki, Maryla, decyduje się na szaloną zmianę - zostawia firmę, którą stworzyła i otwiera na wsi sklepik ze wspomnieniami?
Czy zwariowała?
Jak zareaguje na nieoczekiwane zmiany chłopak Nastki?
Czy będzie ją wspierał?
I dlaczego babcia Anastazja nie chce wtrącać się w decyzje córki?

Poznaj Nastkę i dowiedz się, czy powtórzy los swojej matki i babci.
A może uda jej się przerwać rodzinny schemat i odnaleźć szczęście?
"Cukiernica z fotografii" to pierwsza część trylogii o rodzinnych tajemnicach, sile kobiet i oczywiście o miłości.

Hatoko, pieszczotliwie zwana Poppo, dziedziczy sklep papierniczy położony w nadmorskiej Kamakurze. A wraz ze sklepem - nietypowy fach, który jej rodzina uprawia od pokoleń. Ród Amemiya od zamierzchłych czasów zajmuje się bowiem pisaniem listów na zlecenie.Wkrótce na ganku Kameliowego Sklepu Papierniczego pojawi się plejada intrygujących postaci, a każda z nietypowym zleceniem: list miłosny, list zrywający kontakty, kartka z nieba. Nie jest łatwo napisać idealny list, a jeszcze trudniej zrobić to w czyimś imieniu. Początkowo niechętna swojej nowej pracy Poppo zaczyna z coraz większą czułością myśleć o kaligrafii i o znaczeniach, jakie może nieść odpowiednio dobrany papier czy atrament.Czas w Kamakurze płynie niespiesznie, wyznaczany rytmem pór roku, świąt, niezobowiązujących spotkań i odwiedzin. Kameliowy sklep papierniczy zachęca, by zwolnić i nabrać dystansu, cieszyć się drobnymi przyjemnościami codzienności i zadbać o bliższe i dalsze relacje."Aby wyrazić żałobę, używa się jaśniejszego tuszu niż zazwyczaj. Ma to sugerować, że został on rozcieńczony łzami, które spłynęły na kamień pisarski. Sunąc pędzlem po papierze, oczami wyobraźni ciągle widziałam panią Calpis. Przez chwilę miałam nawet wrażenie, że jej dłoń objęła moją i pisałyśmy ten list razem".