Czegoś takiego jeszcze nie było! Piszą o polityce, o sporcie, o tym, kto się z kim rozwiódł i dlaczego, albo bez dlaczego, piszą o świntuszeniach, "genderach", katastrofach, szwindlach, przekrętach i aferach. Piszą o wojnach, zbrojeniach, zbrodniarzach, świrach i zamachach. Piszą o wszystkim, o czym się da albo nie da napisać, byle tylko napisać, ale o kabaretach cicho. Aż tu nagle dwóch facetów napisało. Właśnie o kabaretach. Andrzej Domagalski i Leszek Kwiatkowski stworzyli biblię kabaretu, jak Lenin swoje niezapomniane dzieła, jak Marks z Engelsem, jak... nie, no dobra, tych trzech już wystarczy. Po prostu dzieło. 50 lat kabaretu w Polsce. W tej Polsce, w której życie każdego dnia było kabaretem, czasem pełnym absurdu, a czasem upodlenia. Ale poczucie humoru Polaków, kabaret właśnie, nawet w najtrudniejszych czasach naszej narodowej wegetacji, przeciskał się przez beton jak zielony pęd roślinki, która szuka swojej drogi ku słońcu. Więc czytajmy, wspominajmy i pamiętajmy o tych wszystkich wielkich, fantastycznych artystach, którzy w ponurych czasach dawali Warn, nam, nadzieję, że kiedyś to obrzydliwe plugastwo się skończy.
[Tadeusz Ross]