"Wiersze Mateusza Wolmana to typowe juwenilia, które w sprzyjających okolicznościach stanowiłyby wstęp do dojrzałej twórczości literackiej. Znajdujemy tu typowy styl i tematykę cechującą twórczość młodzieńczą. Myśli młodego poety nurtują dylematy egzystencjalne, miłość pełna sprzecznych odczuć, egzaltacja religijna oraz poważne przemyślenia filozoficzne. Widzimy głęboki wpływ romantyków na poetycki styl, silenie się z rymem oraz rytmem, aby potem przejść do wiersza białego. Warto przeczytać te wiersze..." ze wstępu książki.